Stop meer oxytocine in je communicatie!
Oxytocine is de stof in je hersenen die vertrouwen stimuleert en mede bepaalt in hoeverre je beïnvloedbaar bent. Een handig weetje voor communicatieprofessionals. Aangereikt tijdens het CCB College door hersenwetenschapper en hoogleraar Margriet Sitskoorn. En daar liet ze het niet bij.
Hoogleraar manipulatie, zo noemt Prof. Dr. Sitskoorn zichzelf ook wel. Allesbehalve het prototype professor. Vlotte prater, weinig jargon en tijdens het college op 24 januari onafgebroken in contact met de meer dan vijftig CCB-leden en -introducés in de Faculty Club van Tilburg University. Het feit dat de hersenen van het aanwezige publiek na het college nooit meer hetzelfde zouden zijn zorgde voor een geconcentreerd en geanimeerd publiek. In een hoog tempo ging de hoogleraar klinische neuropsychologie door haar stof heen. Iedereen is beinvloedbaar en ook nog eens voorspelbaar. Om dat statement te bewijzen werd gestart met een proef op de letterlijke som, die tot grote hilariteit leidde. Op een enkeling na tuinde het hele gezelschap in de val die zij openzette tijdens een ogenschijnlijk eenvoudige opgave hoofdrekenen. Bijna iedereen op het verkeerde been. Je kunt iedereen alles laten doen en voelen, zolang je maar de wetmatigheden kent die mensen in hun hersenen hebben ontwikkeld.
Genotsysteem en pijnsysteem
Sitskoorn begon haar college bij de basis. Alles wat je meemaakt, doet en voelt, is van invloed op zowel de structuur als de functies van je hersenen. Dat gaat zo je hele leven door, elke dag, elk uur. Het vormen van je hersenen is een ononderbroken proces. Door alle informatie die je in je opneemt, gaan je hersenen bepaalde patronen herkennen waaraan je vervolgens wetmatigheden verbindt. Wanneer je daar inzicht in hebt, kun je iemands gedrag voorspellen.En er gebeurt uiteraard veel meer in je brein. Zo hebben we een genotsysteem en een pijnsysteem ontwikkeld. Het genotsysteem wordt geactiveerd, wanneer we denken iets nodig te hebben. Eten, drinken, allerlei materiele zaken. Maar ook vriendschap, liefde en kennis. Wanneer we daarvan iets willen, zeggen onze hersenen ja, doen!. Met het pijnsysteem doen we het tegenovergestelde. Dan hebben we bijvoorbeeld ergens een hekel aan. De twee systemen bepalen dus wat we bij voorkeur wel en niet doen.
Je brein bepaalt je zijn, maar je zijn bepaalt ook je brein
De Tilburgse hoogleraar kwam met nog een aantal belangrijke wetenswaardigheden voor communicatieprofessionals. Onze hersenen bevatten ook cellen die voortdurend spiegelen wat een ander doet, presteert en voelt. Wij verplaatsen ons regelmatig in die ander en hebben dan een soortgelijke ervaring. Dat verklaart ons inlevingsvermogen maar ook onze eigenschap en behoefte om van anderen te leren. Met andere woorden, door naar een ander te kijken of te luisteren wordt ons genotsysteem of pijnsysteem ook geprikkeld. Ben je erop uit om iemands genotsysteem te activeren, dan moet je wel iets te bieden hebben. Zoals status, zekerheid en eerlijkheid. En de ander het gevoel geven dat hij of zij controle heeft en erbij hoort. Wanneer je
dit allemaal weet te bewerkstelligen, ben je in staat om daadwerkelijk te beïnvloeden. Dan zeggen de hersenen ja, doen! en heb je je doel bereikt.
Onze hersenen zijn gekaapt
De mobiele telefoon heeft een zeer oud systeem in de hersenen gekaapt, het stress systeem. Gemiddeld kijken we al gauw zon tweehonderd keer op onze gsm. We realiseren ons echter niet dat al die informatie en prikkels via onze mobiele telefoon een aanslag betekenen voor onze stresshormonen. Bij overmatig prikkelen van het stress systeem overspoelen de hippocampus in onze hersenen en maken ze cellen kapot. Met als gevolg dat je eerder bent afgeleid of geïrriteerd raakt en zelfs verliest aan geheugen. Leg dus eens wat vaker die telefoon weg, kom in beweging, mediteer en train je hersenen.
De marshmallow
Voor wie nu denkt zo simpel is het dus, nog een kanttekening van de professor. Het genotsysteem en pijnsysteem zijn korte termijn systemen. Zoals te zien was in het filmpje, waarin kinderen gevraagd werd om hun marshmallow een poos onaangeroerd te laten. Wie dat kon, kreeg nog een tweede. De wijze les? Van niet toegeven aan je primaire drift en behoefte, word je uiteindelijk beter. Daar komt de werking van onze prefrontale cortex om de hoek kijken die ons wijsheid heeft gegeven. En het vermogen om succesvol, gezond en gelukkig te worden. Sitskoorn: Die wijsheid is de CEO van ons brein. Maar soms hebben we toch wel zin in die marshmallow. Dus blijf vooral oefenen. Vorm je hersenen, vorm je leven, vorm de wereld.”